پاکترین سرشت

دنیای من اتاق کوچکی است

که تمام اوقات در آن می مانم

و تنها تخت در گوشه ی آن

مرا شب ها به آغوش می کشاند

و بالشک کوچک بالینم

اشکهایم را با نوازش پاک می کند

دنیای من برای من است با من

در آن لحظه که سر تا سر دیوارهایش را

آیینه آویخته ام

و آن پر شده از من

برای بهبود درد های تنم

دست های عروسک کوچکم را می خواهم

و خراب شدن وسایل اتاقم را بهانه ای برای گریستن می دانم

من از شب های سرد زمستان به زیر هزار پتو پناه می برم

و از گرمای تابستان تک پنجره ی کوچک آن را می گشایم

شادی و غم دل را

با تک ساز امید در میان گذارم

برای تسکین غم الهه  ی ناز می نوازم

زمانی که همچون شهر آشوب می نمایم

دنیای من خلاصه در سجاده عشق است

و بهترین یادگار کعبه ی دل

قرآن کوچک ختم شده با پاکی روح

دنیای من برای من است با من

و آن پر شده از من ..............

چ . ب : من آدمک کوچک آهنی بسته به حرف اینو اون و در دست همه مخصوصا خدا !

چ . ب : خسته ام از این زندان به ظاهر بزرگ !

چ . ب : دلتنگ خودم ! خسته شدم از رقصیدن به هر ساز غمگینی !

چ . ب : خسته ام از تظاهر ، وانمود ... عروسک خیمه شب بازی اینو اون !

چ . ب : من از آدم بزرگ کوچیک بودن ، از نی نی کوچولوی بزرگ شده خسته ام !

چ . ب : من از این همه فکر و خیال بی عمل ترسونم ! از دل خوش شدن به سراب زندگی دلگیر !

چ . ب : منم نمیخوام سخت بگیرم ، این زندگی منو خیلی سخت گرفته ! انگار که آسمون من همه جا سیاه شده !

چی بگم : وااااااااااااااااااااااای خدا جونم به دادم برس ! آخه  من به تنگ اومدم دیگه !!!